ul. Świdnicka 28, Teatr Kameralny

W 1992 w Teatrze Polskim, na scenie Teatru Kameralnego, Tadeusz Różewicz poprowadził i pokazał publiczności dziesięć wyjątkowych, otwartych prób „Kartoteki rozrzuconej”. W nowej wersji „Kartoteki”, tworzonej na oczach widzów usunął z dramatu część scen i postaci, zastąpił je innymi, uwspółcześnił także realia.
zdjęcie- Próba „Kartoteki rozrzuconej”, fot. Adam Hawałej
zdjęcie – Teatr Polski scena Kameralna, fot. Jacek Myszkowski

ul. Rzeźnicza 12 – Wrocławski Teatr Współczesny

We Wrocławskim Teatrze Współczesnym wielokrotnie realizowane były dramaty Tadeusza Różewicza, m.in.:

  • 1968 – „Stara kobieta wysiaduje”, reż. Jerzy Jarocki
  • 1975 – Białe małżeństwo”, reż. Kazimierz Braun
  • 1977 – „Odejście Głodomora”, reż. Helmut Kajzar
  • 1982 – „Pułapka”, reż. Kazimierz Braun
  • 2002- „Odejście Głodomora”, reż. Piotr Kruszczyński
  • 2006 -„Kartoteka” , reż. Michał Zadara
  • 2009– „Białe małżeństwo”, reż. Krystyna Meissner
  • zdjęcie– Fasada Teatru Współczesnego, fot. Jacek Myszkowski
  • zdjęcie – Próba „Białego małżeństwa”, fot. Adam Hawałej

ul. Kuźnicza 56 – mural z Tadeuszem Różewiczem

Autorem widocznego od ulicy Kotlarskiej muralu z Tadeuszem Różewiczem jest Filip SKONT Niziołek.
zdjęcie – Mural z Tadeuszem Różewiczem, fot. Jacek Myszkowski

ul. Rynek 34 – Kamienica Pod Złotą Gwiazdą- Muzeum Pana Tadeusza Gabinet Literacki im. Tadeusza Różewicza

Od stycznia 2019 roku w Muzeum Pana Tadeusza funkcjonuje Gabinet Literacki im. Tadeusza Różewicza. Jego działalność, inspirowana twórczością poety-patrona, obejmuje między innymi organizację warsztatów pisania, spotkań autorskich, premier literackich, a także Festiwal Tradycji Literackich.
Zdjęcie- Różewicz a Gabinecie, fot. Adam Hawałej
Zdjęcie – Kamienica Pod Złotą Gwiazdą, fot. Jacek Myszkowski

ul. Rynek 50 – Stary Ratusz – Popiersie Tadeusza Różewicza

W 2014 roku odsłonięto w Galerii Sławnych Wrocławian popiersie Tadeusza Różewicza. Wiesława Różewicz, wdowa po zmarłym artyście, poproszona o wypowiedź na temat męża, powiedziała: „Był dobrym człowiekiem i świetnym poetą. Nic więcej o nim nie wiem”.
Popiersie T. Różewicza ustawiono pomiędzy podobiznami Eugeniusza Geta – Stankiewicza oraz Henryka Tomaszewskiego, z którymi Różewicz się przyjaźnił.
Autorami popiersia są dwaj rzeźbiarze: Marian Molenda i Tomasz Rodziński.
zdjęcie – Popiersie Tadeusza Różewicza, fot. Jacek Myszkowski
Zdjęcie – popiersie Tadeusza Różewicza, autor: Jacek Myszkowski

ul. Św. Mikołaja 1 – Kamienica Jaś- Domek Miedziorytnika

Tadeusz Różewicz często bywał w Domku Miedziorytnika u swego przyjaciela, grafika Eugeniusza Geta-Stankiewicza. Pomimo długiej znajomości niezmiennie zwracali się do siebie: „Pan Get” i „Pan Tadeusz”.
Wspólne, żartobliwe prace stworzone w Domku Miedziorytnika zaprezentowali w 2003 r. w Muzeum Narodowym wystawie „Zabawy przyjemne i pożyteczne”. Wspólnie wydali też książkę „Nauka chodzenia”.
zdjęcie – Tadeusz Różewicz i Get –Stankiewicz podczas rozmowy przy stole, fot. Adam Hawałej

E. Get-Stankiewicz, muzea i parki – Różewicz w obiektywie Adama Hawałeja – opowieści fotografa (film z napisami)

ul. Szewska 37- Zakład Narodowy im. Ossolińskich

W 2016 roku do Ossolineum trafiło archiwum i pamiątki osobiste Tadeusza Różewicza, zakupione przez miasto Wrocław od rodziny Poety. Archiwum składa się z ponad stu teczek korespondencji, materiałów literackich i dokumentów osobistych. Wśród nich są także rękopisy i maszynopisy wierszy, dramatów, scenariuszy filmowych, prozy.
Oprócz archiwaliów przekazano liczne pamiątki i liczącą ok. 4300 tomów bibliotekę poety, w której znalazło się wiele książek z cennymi dedykacjami autorów i niemniej cennymi notatkami samego Różewicza.
zdjęcie – Zakład Narodowy im. Ossolińskich, fot. Jacek Myszkowski

wyspa Ostrów Tumski

Tadeusz Różewicz lubił spacery po Ostrowie Tumskim. Pomnikowi Papieża Jana XXIII poświęcił wiersz „Jest taki pomnik”:


jest taki pomnik
na Ostrowie Tumskim
smutny opuszczony
pomnik Dobrego Papieża
stoi nieporuszony
niewydarzony (niech
„twórcy” Bóg wybaczy
wypadek przy pracy…)
(…)

zdjęcie -Tadeusz Różewicz, w tle Ostrów Tumski, fot. Adam Hawałej
zdjęcie- Tadeusz Różewicz po pomnikiem Papieża Jana XXIII, fot. Adam Hawałej

ul. Sienkiewicza 23 – Ogród Botaniczny Uniwersytetu Wrocławskiego

T. Różewicz często bywał w Ogrodzie Botanicznym na Ostrowie Tumskim. Spacerował i szukał spokoju w kontakcie z naturą. Któregoś dnia przyniósł do Geta – Stankiewicza foliową torebkę, a w niej żabkę. Była to plastikowa żabka, którą Różewicz kupił za złoty osiemdziesiąt w ogrodzie botanicznym. Postanowili wspólnie, że ufundują „Pomnik żaby” w parku Południowym. Miała nim być leżąca do góry brzuchem żabka w skali 1:1.
zdjęcie -Tadeusz Różewicz w Ogrodzie Botanicznym, fot. Adam Hawałej 007

ul. Gliniana 55- pierwsze wrocławskie mieszkanie Różewiczów

Mieszkanie na parterze było małe, wypełnione ulicznym hałasem, bo tuż za oknem jeździły tramwaje. W tym domu poeta mieszkał 7 lat (1968 – 1975).
Wiersz ,,Decybele” z 1968 roku dokładnie oddaje atmosferę mieszkania na ulicy Glinianej.


(…)
żelazne uderzenie wozów tramwajowych
w jezdnię
stukanie młotka
na klatce schodowej
po przebudzeniu
korowód nazwisk twarzy
powtarzany raz jeszcze
płaskie spłaszczone dźwięki
jeden za drugim
zrzucane metalowe karty.
(…)

zdjęcie- tramwaj przejeżdżający ulicą Glinianą, fot. Jacek Myszkowski

ul. Januszowicka 13 – drugie mieszkanie Różewiczów

W 1975 roku T. Różewicz przeprowadził się do mieszkania w starej kamienicy przy ul. Januszowickiej 13. Z powodu licznych remontów, a przede wszystkim niekończących się kolejnych adaptacji strychu nad jego mieszkaniem, poeta coraz częściej wyjeżdżał z Wrocławia w poszukiwaniu ciszy do pracy.
Efektem zorganizowanego happeningu przy śmietniku przed kamienicą jest wydana w 2016 roku książka „Śmietnik”.
zdjęcie – Kamienica przy ul. Januszowickiej 13, fot. Jacek Myszkowski
zdjęcie – Happening przy śmietniku, fot. Adam Hawałej śmietnik

Park Południowy

Mieszkając przy ulicy Januszowickiej Tadeusz Różewicz często zaglądał do Parku Południowego. Miał tam ulubiona ławeczkę, ulubione miejsca. Klimat ówczesnego parku możemy znaleźć w napisanym w 1982 roku

„Wierszu”:
Chciałem opisać
opadanie liści
w parku południowym
pięć białych łabędzi
stojących na zamglonym lustrze
wody
chciałem namalować
oksydowane szronem
czarne chryzantemy
światło na wargach
przechodzącej
dziewczyny (…)

zdjęcie – Staw w Parku Południowym, fot. Jacek Myszkowski

ul. Promień – ostatnie mieszkanie poety

W 2003 roku Tadeusz Różewicz przeprowadził się po raz trzeci. Miasto postanowiło zająć się problemami lokalowymi swojego honorowego obywatela i wyszukało dom dla poety na Biskupinie, przy cichej i spokojnej ulicy.
zdjęcie – Dom Tadeusza Różewicza przy ul. Promień, fot. Jacek Myszkowski

Park Szczytnicki – Ogród Japoński

Po przeprowadzce na Sępolno poeta chodzi na spacery do parku Szczytnickiego, odwiedza również Ogród Japoński. W dawnym parku książęcym, Różewicz odnajduje miejsca, w których lubi odpoczywać.
zdjęcie – Park Szczytnicki, fot. Jacek Myszkowski

ul. Wróblewskiego 1-5, Ogród Zoologiczny

Bardzo bliskim sercu poety był ogród zoologiczny, w którym witał początki każdej pory roku. Od dyrektorów ZOO Antoniego i Hanny Gucwińskich, a dostał stałą kartę wstępu. W 1997 roku, gdy powódź zalała Wrocław, pod wodą znalazł się również ogród zoologiczny… Tadeusz Różewicz o tych wydarzeniach napisał w poemacie „Gawęda o spóźnionej miłości”:

(…)
ulicami Wrocławia
płynęły rwące górskie
strumienie rzeki potoki
w brudnym lustrze wody
które wznosiło się i opadało
stały kościoły teatry domy
ludzie na dachach
machali białymi niebieskimi
czerwonymi płachtami
państwo Gucwińscy budowali arkę
dla swoich zwierząt
ratowali słonie żyrafy lwy i motyle
śmigłowce unosiły się nad wodami (…)

Tygrys i kot – Różewicz w obiektywie Adama Hawałeja – opowieści fotografa (film z napisami)